AutoEdizione test: Alfa MiTo Duecento
‘Duecento’ cavalli made in Olanda! Plots is daar de MiTo waar je al een tijdje van droomde.
Een GTA versie blijft voorlopig de bekende worst die voor je neus hangt en de QuadrifoglioVerde spreekt je absoluut aan, al weet je maar al te goed dat het slechts een begin kan zijn…
En dat laatste blijkt vanaf de eerste seconde dat je bij Wim Prins in Nunspeet wegrijdt met deze niet te versmaden ‘Duecento’. Een klinkende naam voor een tot in detail doordacht concept met 200 pk, dat door de Veluwse Alfa Romeo specialist samen met Squadra Tuning tot stand is gebracht. Een ‘hothatch’ pur sang, door puristen voor puristen. Deze MiTo toont ons hoe een afgetrainde MiTo moet ogen en voelen. Het gele mooi uitgedachte waarschuwingslabel aan de binnenzijde van de portier zegt genoeg: ‘Caution: 200 wild horses!’ Direct vroegen wij ons af, of we deze ‘Italian stallion’ uit Milaan en Turijn wel zouden kunnen temmen.
Nadat we bijgekomen waren van het feit dat de huidige MiTo nog sexyer kan ogen dan wij ooit durfden te geloven, bleek deze speciale editie met grote Garret turbo en Pipercross luchttoevoersysyteem een aangename verrassing voor je gehoor. We waren al verwend en onder de indruk van het akoestische resultaat op de fabrieksklare QV, maar dit was nog imposanter zonder ooit ordinair te worden. Dankzij een prachtig uitlaatsysteem hoor je stationair al wat je te wachten staat. We reden ‘voor de grap’ eerst weg in ‘Neutral’, wetende dat we dat in de QV eigenlijk ook alleen maar tijdens de eerste meters gedaan hebben. Nog heel bescheiden en met een ingetogen diep donker geluid onder ons, merken we direct dat deze uiterst sportief geveerde en verlaagde Duecento extra stevig aanvoelt en dat het contact met het wegdek nog veel directer is dan in de QV. Het is om precies te zijn Spartaans zonder dat het echt vervelend wordt. Het maakt juist enthousiast, want de laatste keer dat we zo’n korte demping voelden, zaten we in een 8C Competizione. De auto is voor wie anders wil 30-55 mm in hoogte verstelbaar.
Bij het dieper indrukken van het gaspedaal werd ons al snel duidelijk dat een stuk of 40 paarden nog op stal stonden. Hup naar ‘D’ dus! In tegenstelling tot de QV voel je bij die beweging van de DNA-knop niet echt iets veranderen qua toeren. Maar schijn bedriegt want zodra we weer eens gas gaven was je de QV acuut vergeten. De Duecento kreeg ineens een extra sissend geluid en leek als een kanonskogel in Nero Etna door het landschap te flitsen. De oorspronkelijke standaard 1.4 TJet MiTo met ‘Sport Pack’ interieur, was nu plots definitief van een heel andere orde dan alle medeweggebruikers. Sindsdien bleef het uiteraard bij deze ultra dynamische stand. Voor ons was het de ‘D’ van Duecento en niets anders. Het Integrale of S4-achtige sissen bij het schakelen en gas geven, werkte verslavend evenals het geluid van de auto dat steeds mooier ging klinken naarmate de uitlaat warmer werd. We hebben nog nooit zo vaak zo bewust gaatjes laten vallen op onze voorliggers, om ze vervolgens in een paar seconden dicht te trekken en tot slot eraan voorbij te gaan. Een grote teleurstelling voor menig Mini Cooper rijder of D segment Audi bestuurder, die net de overtuiging had gekregen weer eens af te kunnen rekenen met een compacte mooi ogende Alfa. Het turbogat is slechts klein en vanaf de 2500 toeren knalt het bommetje met prachtige rondingen werkelijk overal tussendoor en voorbij zonder weer los te laten. Ook in hogere versnellingen is de trekkracht heel erg verrassend en met het donkere geluid op de achtergrond en het stevige gevoel in het onderstel moet je toch glimlachen dat het al met al om een 1.4 gaat. Iets wat je VAG rijdende collega’s nooit gaan geloven tijdens de borrel op het werk. Officieel weten we het niet, maar we schatten in dat de sprint van 0-100 in 7 ronde seconden plaatsvond. Bij lang doortrekken knettert de uitlaat zelfs!
Dachten we dan helemaal niet terug aan de QV van de fabrikant zelf? Jawel. Want ondanks de perfectionistische aanpassingen, maakte de Hollandse Duecento de QV uiteindelijk toch niet helemaal overbodig. De prachtige aanpassingen middels 18 inch spaakvelgen met 215/40 banden, sideskirts en stickers, ‘Eccesivo’ diffuser, frontspoilerlip, sportuitlaat en donker gemaakt koplampunits -waardoor niemand langer twijfelde of de MiTo van voren niet te braaf oogt- en de brute uiterst verslavende kracht die je ervaart tijdens de rijervaring, maakten deze editie bijna perfect en 100% Alfa Romeo. Bijna, want er was slechts één ding dat het verschil maakte met de heerlijke QV; Het stuurgevoel. De Duecento bleek bij wild optrekken en het krachtig sturen terecht een geel waarschuwingslabel te dragen. De wilde paarden lieten zich namelijk maar moeizaam allemaal tegelijk door een scherpe bocht jagen. Bij hoge snelheden rechtuit, die slecht zijn voor je rijbewijs, stelde je het doorschakelen van 5 naar 6 liever uit vanwege het feit dat je beide handen graag aan het stuur hield in verband met gevoelloosheid voorin. Dit had natuurlijk alles te maken met de software van de stuurinrichting van de Duecento die nog wel heel erg 1.4 155 TJet was. De Duecento bleef overigens wel in alle gevallen als een blok op de weg liggen en voelde nooit onveilig aan. We vonden de achterzijde bij de QV zelfs iets te stuiterig en minder prettig dan bij de Duecento uit Nunspeet. Maar het leek alsof je met de Duecento soms het risico liep dat de wilde hengst door z’n knieën kon gaan. En dat corrigeren om de auto recht te houden tijdens het nodige gooi en smijtwerk vonden we soms zelfs vervelend.
De Duecento liet zich gemiddeld echter prima besturen, wat je als ruiter bovendien het gevoel geeft dat je een knappe prestatie hebt neergezet. De MiTo Duecento is namelijk echt van een heel wild ras en wat ons betreft hét ideale alternatief voor een GTA die voorlopig nooit is gekomen. We zijn behalve van de prestaties het meest onder de indruk van het oog voor detail, waardoor zelfs kenners zich soms afvragen of ze het autonieuws wel helemaal goed hebben gevolgd de laatste tijd, en ze niet toevallig iets van Alfa Romeo over het hoofd hebben gezien. Een echte wannahave dus deze Duecento. Configureer ‘m nu via deze link en bekijk direct wat zo’n feestelijke mythische MiTo Duecento moet kosten.
[nggallery id=262]
[nggallery id=263]
Hoi!
Fijn dat je hebt gereden. Is het mogelijk om een geluidsfile met ons te delen? (anders wellicht youtube?) Ben zeer benieuwd naar de uitlaat.
damster
Erg leuk!
Behalve dat gele stickertje dan, die is wel erg flauw.
Bella Macchina! Ben benieuwd of dat stuurgevoel alleen met de software te maken heeft of doodeenvoudig omdat er bij volgas ineens wel heel veel koppel op de voorwielen komt door die dikke turbo. hopelijk hadden jullie droog weer bij de test 8)
Kan Squadra dat stuurgevoel niet oplossen in software? Of zit er in de QV een (nog) zwaardere servo-motor? Ik weet dat ze die helemaal in het begin geupgrade hebben om het stuurgevoel te verbeteren, mischien dat de QV een nog straffere versie gekregen heeft?
Voor zover ik weet hebben ze bij de multiair motoren een andere software gebruikt voor de besturing.
Had paar weken geleden in een 135 pk multiair Mito gereden en besturing gaf geen klachten. Je kon werkelijk op de millimeter de auto plaatsen.
Leuk verhaal, prachtige auto! Maar waarom niet meteen de QV als uitgangspunt genomen?
Ik denk omdat de QV nog te kort beschikbaar is. Er schijnt namelijk best veel tijd en geld in zoiets te gaan. Maar wie weet! 🙂
Kijk maar eens op squadra tuning om de reden.
Reden is dat de multiair motoren een andere besturingseenheid gebruiken dan de Bosch die Alfa voorheen gebruikte. Nu Magneti Marelli.
Chiptuning wordt aan gewerkt maar heeft nog tijd nodig.
Goed ik ga ff van geloof vallen (Ford fanaat in hart en nieren), ik ga een postief woord schrijven over een Italiaanse auto… 😉
Ik heb dezelfde Mito ook gereden. Ik vond het een fantastische auto om in te rijden. Hij smoelt goed (net niet fout), het vrouwelijke van de stndrd Mito heeft ie niet. Rijdt ook goed en het vermogen is ook goed.
Eerlijk gezegd vond ik de gevoelloosheid in de stuurinrichting erg meevallen. Goed ik heb dan geen vergelijkingsmateriaal met de Mito Q4, maar het valt allezins mee. Zeker in vergelijk met VAG of der Blitz producten en niet te praten over Japanse troep.
Juist door het onderstel en de (mooie) grote wielen met Dunlop sportrubber eromheen blijf je juist niet vrij van alle informatie die de weg doorgeeft aan de auto. De stuurinrichting luistert echt wel nauwkeurig naar de ingegeven richting. Tuurlijk hij had wel last van Torquesteer, maar goed dat heeft elke auto met serieus vermogen en dito koppel op de voorwielen. Het is ook niet zo dat de auto bij stevig optrekken of hoeken zich als een schizofreen gedraagt. Goed je moet het stuur wel vasthouden bij stevig optrekken, maar als je dat niet kan moet je geen auto gaan rijden.
Wat betreft het met beide handen vasthouden; dat doe je wel in erg hard genomen bochten, met name omdat het vermogen er vanaf 2500-3000 toeren er vrij plots in komt, maar wel soepel doortrekt tot bovenin de toeren. Dit zonder het gevoel te geven dat de auto in “ademnood” komt. Zelfs het doorrammen naar de toerenbegrenzer (die tik je zo aan in de 1e en 2e versnelling…). En het bereiken hiervan gaat soepel. Je hebt auto`s waarbij de toerenbegrenzer voelt alsof je een anker uitgooit, de Mito Duecento dus niet.
Maar op geen enkel moment geeft de auto je het gevoel dat hij met jou rijdt, zelfs niet bij abrupt op het gas gaan staan. De auto is koersvast, je moet alleen niet rond het turbogat in de bocht op het gas gaan staan… Geldt dat niet voor alle auto`s met turbo?
Mattia heeft het over het “spartaanse” aangezien smaken verschillen zal de onderstelafstemming voor sommigen met name op de lange baan te “spartaans” zijn. Voor puristen en bochtenridders is dit precies goed. Ik vond hem zelf, ook op de manier waarop we er meegereden hebben, precies goed.
Maar het mooiste van de auto (mijn mening) is toch echt het geluid dat hij produceert. Het afblazen van de dumpvalve, i.c.m. het openluchtfilter en uitlaatsysteem is echt zo gaaf…zo verslavend. Je blijft op de dumpvalve rijden. Het wordt zelfs erg luid wanneer alle registers open gaan. De fietsers in die bewuste tunnel in Zwolle zullen dat kunnen beamen… Of niet Mattia? 😉
Kortom de Mito is een auto voor mannen en niet voor watjes, die gaan maar in een Japjammer rijden.
Welkom Marco. Leuk om de ervaring eens vanuit geheel andere hoek te lezen. Succes met je Ford liefde. Ik denk dat Ford een van de groepen is die het momenteel goed doet samen met FGA en enkele anderen.
Top review! 😀
Het is trouwens MiTo QV… maar het zij je vergeven. De QV heeft een prachtig aangepast stuurgevoel waardoor de klaverblad doelgerichter koers kiest dan welke concurrent dan ook. Een ras Alfa!
We hebben door de QV ervaring daarom ook het volste vertrouwen in het stuurgevoel (en plezier) van de nieuwe Giulietta.
Oke, QV, kleinigheidje hou je toch. 😉
Nu heb ik niet gereden in de QV en kan ik dan ook geen oordeel geven over het stuur/rijgedrag. Maar wat betreft wegligging en rijgedrag moet je eens in de Ford stal kijken en met name voelen.
En dan heb ik het niet over de Fords van de jaren 80. Maar die zeg maar vanaf 2000. Met name de Focus stuurt echt goed en kun je ongehoord hard en scherp de bocht door. Zelfs met mijn Wagon (6).
Bijv. De Focus ST170 stuurt echt super strak (De RS MKI heb ik het helemaal niet over), pak je een ST 2,5 Turbo dan weet je ook niet wat je gebeurt. De huidige (MKII) stuurt iets minder strak dan de MKI, maar heeft te maken met de grotere wielbasis.
Maar goed weer on topic. 🙂
Niets stuurt zo strak als een echte Alfa of Lancia. Dat is een Italiaanse uitvinding. Maar dat van die ST geloof ik graag hoor 😉
Wow,
En ik maar heel blij zijn met mijn aubergine zwarte Alfa Mito QV met 18 inch velgen, ik ben mijn hele leven al fanaat van Italiaanse auto’s net als mijn moeder die jaren geleden al een mooie sprint had en daarna een 33 qv ook zo cool daarna een fiat coupe turbo en toen een 155 (iets minder) maar daarna een van de eerste 156 van NL met DTM uitlaat en zwarte velgen mooi, toen ik mijn rijbewijs haalde kreeg ik een 500 sporting , leuk karretje, alleen die benzinegeur en slechte fabricage in Polen, vond ik toch wel jammer, toen kocht ik een getunde lancia delta integrale 8v met gele koni’s, wat een ellende heb ik met die auto gehad voor 10.000 euro aan verspijkert want alles is kapot gegaan! drama, maar nu heb ik mijn Alfa Mito QV met zo een speciale kleur, iedereen is er weg van! En hij rijdt zo goed, alleen het verbruik zoals Alfa vermeldt, is gewoon niet waar hij is doirstig en verbruikt 25% meer dan opgegeven door de fabriek.. Mijn pa heeft een 159 jtd 16v laten tunen door Squadra en wat een beest is dat, dus ik wacht met smart wanneer ze met een chip komen voor mijn QV!!
Che bello! Mario je hebt echt een heel aantrekkelijke bak in je bezit. Een echte Alfa vond ikzelf. De QV bracht me het meest plezier op MiTo gebied. Heerlijk stuurwerk.
@Mario Mito QV owner:
Hey ik heb ook een MiTo QV. Maar dan wit. Ja ik vind hem ook heerlijk rijden. Van mij mag het geluid ook iets meer sportiever. Ik vind het wat te braaf. En wat meer pk-tjes zou ik ook graag willen. Ik had al na gevraagt voor te chiptunen maar helaas. Hij was al te veel getuned. Zeiden ze me. Had niet veel nut. Vermogen winst was te weinig. Maar als er een nieuwe chip komt wat wel nuttig is zou wel vet zijn. Dus wachten. Ik vraag me af als ze die dingen hadden gedaan wat ze met deze Duecento hebben gedaan met een QV hadden gedaan, wat dan het resultaat was. Aan gezien ze 45 pk extra eruit hebben gehaald betekend dit dat de QV dan 215 pk zou krijgen? Wel tegen vallend dat de sprint naar 100 km/h maar een halve seconde sneller is dan de QV. Hoe zit dat met de tussen acceleraties? En met de top snelheid? En hoeveel kost deze aanpassing? De 18 inch velgen heb ik al dus dat hoeft niet meer. Ik heb het puur over de prestatie verbetering.
Grtz DBJ
P.s Ik zie dat deze berichten nog van vorig jaar zijn dus ik ben misschien een beetje laat. Maar goed is er misschien wel al een chip voor de MiTo QV?
Grtz DBJ