Alfa 164: De kracht van de eenheid
Dat AutoEdizione in deze terugblik kiest voor het Alfa vlaggenschip uit de tweede helft van de jaren ’80, is geen toeval.
De 164 was namelijk een auto met een grote symbolische waarde. De 164 markeerde een keerpunt in de Italiaanse autoindustrie. Een terugkeer in de VS, een goede concurrent tegen de Duitse stroom in, en bovenal een auto die de eenheid van het grote sterke Fiat symboliseerde. Zelfs de politiek was nauw betrokken bij deze herstart van de groep als geheel, en bovenal van Alfa Romeo zelf, dat onzichtbaar was geworden en net door Fiat overgenomen. En is dat niet min of meer het verhaal van operatie Phoenix van vandaag, maar dan in kleinere omvang? En weer zal Alfa Romeo binnenkort haar glorie van weleer, heraankondigen middels een vlaggenschip. De derde na de mooie 164… Drie maal is scheepsrecht.
De interventie van de politiek had in de jaren ’80 op het oog een minder gezond karakter. Maar we hebben bij AutoEdizione geen last van naïviteit of plakken salami op de ogen (Italianisme voor bord voor de kop). Ook vandaag is de bemoeienis van de politiek (en andersom) cruciaal voor de toekomst van een producent, en gebeurt het zelfs op mondiaal niveau zonder vies te zijn van belangenverstrengeling. Het getrek om Opel momenteel is daar een schoolvoorbeeld van. In Italië ligt het er vaak uiteraard weer dikker bovenop en gebeurt het met de nodige dramatiek. Of we het nu hebben over Berlusconi die zijn hand op de schouder legt van Marchionne, en hem in het oor fluistert dat er een nieuwe sloopregeling aan zit te komen, óf dat we het hebben over de rol van Fiat in samenspraak met de regering tijdens de ‘hete herfst’ van eind jaren ’60. In de jaren ’80 was het van hetzelfde laken een pak tijdens het nieuwe offensief van Fiat. Een regering die in de hoogtijdagen van de Mafia nogal eens omstreden bleek te zijn.
Fiat en Lancia was niet toereikend voor de nodige Internationale impact. Helemaal als je ook denkt aan een nieuw Amerikaans offensief. Audi, Mercedes en BMW moesten perplex staan van de nieuwe Italiaanse aanval op mondiaal niveau. Esthetisch én technisch. En dat lukte aanvankelijk. Want de schokgolf die door Frankfurt ging in 1987 was groot. Alfa Romeo herrees uit de as en presenteerde de indrukwekkende 164. Na de Croma en de Thema, met elk hun kwaliteiten, een derde krachttoer in het hogere segment. Een design dat de concurrentie deed verbleken, gaf het gevoel dat het onmogelijke mogelijk was gemaakt, na een ogenschijnlijk triest einde van het Milanese merk, gemarkeerd door de ‘Sei’ en de ’90’. Ook technisch was er sprake van een revolutie in autoland. De 2.0 liter Twinspark met 148 pk was een waar hoogstandje. Een relatief zuinige motor leverde grote trekkracht en een hoge topsnelheid van 210 km per uur.
Een nieuwe 5 versnellignsbak, remschijven rondom en onafhankelijke McPherson vering achter, gaven de auto ook direct een modern karakter. Een comfortabele maar sportieve up-to-date limousine dat de revival leek van grote Italiaanse auto’s van toen. De 164 was een topmodel van 4,55m lang, 1,76m breed en iets minder dan 1,5m hoog. Ondanks de afmetingen, een strak sturende Alfa met sportieve ambities. Geen bluf, want de 3.0 i.e. V6 met 197 pk, de 2.0 Turbo met 171 pk, en tot slot de tot de verbeelding sprekende 3.0 V6 SuperQuadrifoglio met 233 pk, waren keiharde ‘angstgegners’ van de Duitse oppositie. En het circuitmodel 164 Procar met V10, was ondanks dat het niet verder kwam dan een experiment, een sterk statement.
Helaas ging deze brede aanval door Fiat uit als een nachtkaars. In de jaren ’90 viel namelijk niet alleen de regering voor de zoveelste keer uit elkaar, maar ook de eenheid van Fiat. We kennen vandaag allemaal de gevolgen van die negatieve jaren, die uiteindelijk op Cruijffiaanse wijze een voordeel bleek te zijn voor de koers van vandaag. Ondanks de komst van de opvolger 166 in 1998, en prachtige hoogstandjes van Da Silva zoals de 156, was het kwaad al geschied. Alfa Romeo was evenals Lancia en Fiat een eiland geworden binnen een instortende bedrijfsstructuur. Alfa Romeo stopte in 1997 met de productie van de 164. Daarmee kwam een eind aan de grote Alfa die symbool stond voor eenheid en daadkracht.
We wijzen jullie ook nog graag even op deze mooie site van de Nederlandse 164 club: Alfa 164.nl
[nggallery id=63]
En toch vind ik achteraf bezien dat hij véél te véél op de 605 leek!!!
Buiten de lange lat als achterlichten en het teken van Alfa op de neus kon menig burger in een donkere schemersteeg in een detectiveverhaal de 164 net zo goed als Peugeot 605 aanduiden 😉
Waarop de Cock dan zou vragen “En het merk heb je echt niet kunnen zien?” 😀
Ik heb er een gehad, een 2.0 TS. Wat heb ik nog een geweldige herinneringen aan die auto. Kon er al van genieten als hij alleen maar gewoon voor de deur stond, zo mooi.
En eigenlijk heb ik altijd twee auto’s in één gevonden. Beneden 4000 toeren een heerlijke comfortabele reisauto en boven 4000 toeren leek het of hij een halve meter korter werd en kon je er ongemeen hard (voor die tijd) mee door een bocht. Vlak bij mijn woonplaats is een prachtige bocht in een snelweg (90 gr) waarin die auto zich prachtig kon zetten, je voelde hoe hij zich in zijn veren trok als het hard ging en bleek dan vervolgens als op rails nog veel harder te kunnen.
Enfin, ik ga nog eens wat oude foto’s opzoeken
Doen! 😀
Kijk op ~www.alfa164passion.com de site voor de liefhebber!
Dat hij op de 605 lijkt klopt, of eigenlijk andersom.
Pininfarina had zijn ontwerp voor de 164 namelijk zonder dat Alfa en Peugeot het wisten ook enkele maanden na de start van het 164 project ook aan Peugeot verkocht, voor de 405 en 605. Toen Alfa met de 164 op de kwam was Peugeot not amused maar het was te laat om de 405 te wijzigen. Bij de 605 heeft Peugeot nog wat proberen te wijzigen. De 164 blijft echter het origineel.
Persoonlijk heb ik een 405 gehad en heb tegenwoordig een 164 voor erbij. Mijn voorkeur ligt duidelijk bij de 164, prachtig design van binnen en buiten, en een heerlijke auto met meerdere karakters, allemaal door de bestuurder op te roepen.
Ohja, de 164 is ook nog eens een absolute betrouwbaarheids hit voor Alfa geweest, en zelfs in vergelijking met mijn modernere auto kan ik dat goed merken. Geen roest, geen slijtage, alleen een beetje simpel onderhoud en toch al een oude auto met veel kilometers.
De 164 was eind jaren 80 bij de introductie een ware headturner, vanwege de vooruitstrevende en zeer elegante styling. Een meesterwerkje van Pininfarina (afgezien van het sneaky spelletje richting PSA dan). Nog steeds is het een mooie auto om te zien, dus ongetwijfeld een klassieker in de dop. Vooral de versie met de Arese V6 spreekt mij zeer aan!
Had begrepen dat vooral de Q4 toch aardig wat kwaaltjes te verwerken had/heeft. Zoals stoelverwarming die vaak in de warme stand (heet) blijft staan en lagers , assen + diff van het Q4 systeem die amper meer te vinden zijn. Het heeft me ooit weerhouden om een 164 Q4 aan te schaffen. (net als een 33 Q4 ooit overigens)
Dan maar misschien ooit aan de 3.0 2wd. Is ook geen schande. 🙂
Wie weet trouwens de theorie achter het besluit om de 164 in china (of heel azie?) als 168 te verkopen? Iets met een slechte “aura” rondom het getal 4?
Ja 4 is een negatief getal in Asië, het getal van de duivel zeg maar…
Mijn vader heeft nog altijd een 164 2.0 TS super met bijna 350.000 km en originele motor. Zwart met verchroomde strippen maakt het nog altijd een mooie verschijning! De lijnen van Pinin Farina verrassen nog steeds..
Ik rijd er nog dagelijks in een 164 2.0 TS Super uit ’97 rond, gaat nooit vervelen.
Een dag zonder mijn 164 is als een dag niet geleefd.
Des te benieuwder ik ben naar de opvolger van de 166 😀 Hoe zou deze er volgens jullie moeten uit zien, buiten superlang en brééd natuurlijk 😉
Als Lancia Thema eigenaar en ex-164 3.0 V6 eigenaar ben ik redelijk verslaafd aan het Tipo 4 idee…
Inderdaad heeft de 164 bijna geen roest, is technisch normaal gesproken onverslijtbaar en rijdt gewoon érg goed! Natuurlijk is de V6 de topper maar eerlijk gezegd is de TS de beste keus: onverslijtbare motor met ketting ipv riem en ruimte genoeg om aan te werken…
Voor de liefhebbers: http://www.lanciathema.nl/