Fiat Punto Young: Je bent zo jong als je je voelt
Van het door ons de afgelopen jaren gereden wagenpark van de Fiat-groep, is de Punto de grootste klassieker. Volgend jaar is het 10 jaar geleden dat het noodlijdende Fiat uit de as herrees met deze sterke en slimme nieuwkomer uit Melfi. In 2009 schreven we over de evolutie van de Grande Punto en in 2012 werd de handige B-segment Fiat herboren door alle bijnamen weer van zich af te werpen en zelfs met een tweecilinder op de markt te verschijnen. Toen vonden we de Punto nog altijd kakelvers overkomen, maar of dat nu nog zo is?
‘Young’ is ie dus zeker niet meer, toch durft Fiat nog altijd met dit model de meest trendgevoelige leeftijdscategorie aan te spreken. Maar laat uw redacteur van midden 30 nou misschien nog het meest gecharmeerd zijn van deze naamgeving. Het doet me mijmeren over de jaren ’80 en ’90, toen de Italiaanse straten nog rijkelijk gevuld waren met nationale producten op vier wielen (Alfa Romeo, Fiat, Lancia en verder nauwelijks iets anders) en ik in hartje zomer via de diverse lokale tv-kanalen getuige was van de reclame-uitingen over de jongste edities die in de showroom te krijgen waren. Bijvoorbeeld de Lancia/Autobianchi Y10 Fila, Fiat Uno Rap en uiteraard de Panda Young. Italianen lijken het zo’n beetje uitgevonden te hebben, dat bedenken van nieuwe edities van bestaande modellen, zowel duurdere als goedkopere. Een showroom werd al vanaf begin jaren ’80 zo steeds vaker veranderd in een ijssalon waar je kunt kiezen uit tal van smaken. Commercieel best slim, ook al ging er ook in die tijd marketingtechnisch vooral veel mis in Turijn.
De juiste timing om iets grondig te veranderen, vervangen of enkel bij te punten met een nieuwe badge, is opnieuw een grote uitdaging voor Lingotto. Dankzij de grote stap naar Detroit, lijkt het management op eigen bodem het bewust rustig aan te doen als het om de introductie van nieuwkomers gaat. Niet in de laatste plaats vanwege de matige marktcondities hier, maar ook om het nodige te besparen ter bevordering van grote investeringen op andere fronten. Marchionne gaf in het kader van de opvolgers voor de Punto en de Bravo maar al te duidelijk aan wat men vooral niet ging doen. Op het terrein van de massaproductie houdt de firma bewust een aantal jaren de hand op de knip. Geen directe vervangers dus, wat eigenlijk in de tijd van de charmante Panda Young precies zo het geval was, al leek de bezuinigingskoers van toen meer op het stelselmatig doodknijpen van het gehele concern.
[nggallery id=1059]
Terwijl deze gedachten door me heen schieten onder het rijden, is de conclusie dus net als met de mooie Bravo een tijdje geleden, dat we hier te maken hebben met een ware ‘Laatste der Mohikanen’. Ook nu breken we graag weer een lans voor een klassieke hatchback van Fiat; Auto’s die al sedert Ritmo, Uno, Tipo en dus de bovengenoemde modellen, absoluut een vaste plaats verdienen op de Europese markt voor de massa, maar het in veel landen om ingewikkelde marketingtechnische redenen nog te vaak afleggen ten opzichte van de concurrentie. Een van de redenen waarom Fiat het wiel opnieuw wil uitvinden en de opvolger van de Punto enerzijds goedkoper wil maken en een andere naam wil geven. Anderzijds wil men het meer niche 500-gamma verder uitbreiden met een duurdere vijfdeurs. Je zou kunnen zeggen dat de Punto in tweeën zal worden gesplitst. Wellicht wat riskant, maar we troosten ons met de gedachten dat Fiat al vaak vriend en vijand positief heeft verrast als het om nieuwkomers gaat. Een radicale stap is het wat ons betreft hoe dan ook, want de Punto is een al 20 jaar een succesnummer, vooral op Italiaanse bodem. Het is samen met de Panda bij uitstek dé volksauto beneden de Alpen.
En terecht want de solide Fiat is betrouwbaar, mooi, rijk uitgerust en voelt qua rijdynamiek als een fijne fiets waar je graag mee door de stad pendelt. Nieuwere producten van de concurrentie in ogenschouw nemend, zou je kunnen zeggen dat de Punto er nog gewoon mag zijn, vooral wat de buitenkant betreft. Het interieur heeft aan de andere kant misschien z’n langste tijd nu wel gehad. Jammer genoeg maakt een ouderwets ogende audio-installatie van Clarion (compleet met onhandige afstandsbediening!) in dat opzicht niet veel goed.
Het is ons duidelijk dat Fiat met deze Punto Young het gamma naar beneden toe, verder heeft willen uitbreiden. Luxere versies worden allang niet of nauwelijks verkocht en dus is er voor iets meer dan 10 mille zowel een Pop editie als deze Young (extra voordeel even niet meegerekend). Begin 2016 is het naar verwachting uiteindelijk gedaan met de Punto, die nu ook in Italië verkooptechnisch steeds verder weg begint te zakken. De Punto stond ooit in de Europese top 10, maar dat is allang een feit uit een ver en grijs verleden. We snappen dus goed dat de koek ook een keer simpelweg op is. De naam blijft sowieso bestaan en zal in Brazilië zelfs in een nieuw jasje gestoken worden (2016). Dit wordt tevens de basis voor een nieuwe Europese versie verwachten wij. Een beetje zoals met de Panda (Uno in Brazilië) ook is gebeurd. Of Fiat in onze regio een punt achter de naam Punto zet, is niet geheel duidelijk. Er zijn (marketingtechnische) argumenten te bedenken om dat wel te doen, maar we verwachten eigenlijk dat er meer redenen zijn om er mee door te gaan. Deze sterke naam spreekt namelijk altijd een jong publiek aan, met of zonder extra badge… of gaat Fiat zich stilaan richten op de vergrijzing?
[nggallery id=1058]
Voor de prijs krijg je heel wat auto, al had het voor mij wat vrolijker gemogen in het interieur. Wat volgens mij de Punto in zijn carrière heeft genekt, is de weinig gesmaakte eerste facelift, geld dat beter besteed had kunnen worden aan bvb een stationvariant. Ten tijde van de tweede facelift was het kwaad al geschied en was het model al fel aan het zakken in de verkoopaantallen.
Hopelijk wordt het met de nieuwe modellen terug beter. De 500L heeft wel wat kritiek gehad (je houdt ervan of niet), maar hij staat wel ruim op de eerste plaats qua verkopen in zijn segment (minivan).
Het is niettemin zonde dat Fiat dit segment waar het steeds een sterke speler was, gewoon heeft moeten overlaten aan de concurrentie vanwege de onkunde van het verleden.
Wat mij vooral aan mijn Punto Classic bij blijft staan is hoe goed doordacht het ding is. Kwa luxe kan hij zich lang niet meten met m’n nieuwe Mito, maar toch kom in een Punto helemaal niets te kort. Elk knopje is zo bedacht dat het niet te veel hoeft te kosten, maar toch ook zo dat je er als gebruiker geen enkel nadeel van ondervindt. Een voorbeeld is het plaatsen van de bediening van de elektrische ramen in de middenconsole. Dan hoeven er niet in iedere deur knoppen te komen, en toch bedient het in het midden net zo fijn als dat het op de deur zit.
Ik heb me ook altijd superveilig in de auto gevoeld… kwa NCAP tests zal het ongetwijfeld overtroffen zijn… maar de Punto reageert gewoonweg uitmuntend als er een noodstop nodig is. Dankzij zijn lage gewicht is de remweg erg kort en kwa besturing blijft hij altijd onder controle. Menig ander auto waar ik in gereden heb doet het slechter op dit punt.