Financial Times roemt Marchionne om zijn strijd in Italië
Ondanks de recente twijfels over de besluitvaardigheid van de CEO van Fiat Group-Chrysler door Automotive News, kwam er een paar dagen geleden nog een geheel andere visie naar voren over de leider in slobbertrui.
Het kwam zelfs van het financiële dagblad met aanzien Financial Times, waarin stond dat de inzet van Marchionne de hoofdprijs verdient. Niet alleen als het gaat om het ontwikkelen van een grote en vitale autoindustrie, maar vooral ook als het gaat om het aandringen op een mentaliteitsverandering. Dat doet hij internationaal maar vooral ook in Italië met het project ‘Fabbrica Italia’, en dat mag gerust revolutionair genoemd worden gezien het complexe en redelijk problematische economische bestuur in het land. FT is vooral te spreken over de wijze waarop Marchionne zijn plan (investering van 20 miljard en een verdubbeling van de productie tegen 2014) consequent tegenover de dwarsliggende en onwelwillende partijen blijft stellen in combinatie met enkele onvoorwaardelijke eisen, die volgens de CEO (en iedereen die Italië een beetje kent) cruciaal zijn voor het verdere verloop. Dankzij eenzelfde aanpak heeft het noodlijdende Chrysler reeds een grote slag kunnen maken en is de grote Amerikaanse autoindustriële vakbond enkel blij dat het vorig jaar op de eisen is ingegaan. Er zal tot en met 2015 geen enkele staking plaatsvinden in de VS.
Volgens FT kan de vastberadenheid van Sergio Marchionne leiden tot een totale omslag op Italiaanse bodem dat het land alleen maar goed zal doen. Marchionne zei in Parijs het volgende over deze situatie;
“Stel dat ik hier niet zou zijn met deze intenties, denk je dat het probleem in Italië dan niet zou bestaan? Laten we het dus in dat perspectief bekijken. Men spreekt vaak in romantische zin over veranderingen, maar zodra het puntje bij het paaltje komt, door toedoen van ons bijvoorbeeld, is men vol afgrijzen. Verandering is niet gemakkelijk en dat is de realiteit. Maar als iemand het accepteert als een grote kans op verbetering kan het alleen maar goed gaan. Maar als je besluit om jaar in jaar uit in kleine cirkeltjes te blijven draaien, terwijl de hele wereld om je heen vooruitkomt en jij niet, kun je je afvragen wat beter is en wie nou het juiste voorstel deed. Omdat het gewenste resultaat zolang je niet handelt ontastbaar is, is ook een pleidooi over wie er uiteindelijk gelijk heeft verspilde energie. Voor mij is het verdedigen van een situatie waar nergens anders in de wereld voor gekozen wordt dan ook echt fundamenteel verkeerd.”