Hybride Alfa Romeo Stelvio en Giulia nog lang niet klaar?
STLA Large is niet klaar voor Hybride toepassing.
We weten nog goed toen we Jean Philippe Imparato, Alfa Romeo’s CEO destijds, twee jaar geleden persoonlijk vroegen of ze bij Stellantis daadwerkelijk vol op EV’s zouden inzetten voor het hogere segment. Zijn antwoord ging gepaard met Franse mimiek voorzien van grote ogen en een ‘O’ vormige open mond; “Maar natuurlijk, er zijn niet voor niets miljoenen op ingezet!” Onze vraag kwam natuurlijk niet uit de lucht vallen, want iedereen stelde die. Vandaag blijkt dat dit niet voor niets in ieders gedachten opkwam. Een dergelijke omslag naar volledige elektrificatie is niet zomaar een feit. Er zijn tal van factoren op te noemen die het kunnen doen stagneren. En zo geschiedde. De oorspronkelijk voor 2025 en 2026 geplande volgende generatie Stelvio en Giulia schuiven minstens een jaar op. Elektrisch is de Stelvio op STLA Large platform eigenlijk al klaar (er worden al tests gedaan met definitieve carrosserie). In de fabriek te Cassino meldt men zelfs dat de assemblagelijn al bijna in gebruik kan worden genomen.
Ontwikkeling kost nu eenmaal tijd.
Santo Ficili meldde reeds dat er enige vertraging te verwachten valt door de nieuwe focus op meer hybride modellen. Het Italiaanse automagazine Al Volante meldde gisteren dat tijdens de presentatie van het boek over de 33 Stradale aan het Lago di Como, doorgesijpeld is dat 2027 mogelijk de daadwerkelijke lanceerdatum is voor de Stelvio. Het blijkt dat het multifunctionele platform STLA Large, dat in de VS al gebruikt wordt op de volledig elektrische nieuwe Dodge Charger Daytona, nog moet aangepast worden voor hybride toepassingen met kleinere verbrandingsmotor. Daarbij valt te denken aan een nieuwe 2.0 turbo met elektrische ondersteuning.
V6 Quadrifoglio al wel bijna klaar?
De genoemde Dodge is er ook met 6 cilinder in lijn. Dat biedt perspectief voor de Alfa’s zou je zeggen. Daarover doet Ficili dan ook een veel prettigere mededeling. Hij spreekt over de introductie van zowel een EV als een benzinevariant met klaverblaadje. Het zou dus goed kunnen dat die al wel in 2026 in de showroom arriveren en dat we dit jaar nog een soort preview mogen krijgen. Intussen moet men heel hard aan het werk voor de instap benzinevarianten met elektrische ondersteuning. Oftewel de Stelvio en Giulia Ibrida. Deze kun je dan respectievelijk in 2027 en 2028 verwachten.
Vervolgens is alles al bijna uit productie… hopelijk komt die 2.0 snel en heeft de hybride een range van ca 100km dan kunnen we er wat mee. Is de V6 uit de USA wel zo opzwepend als de huidige ferrari/maserati V6? (is die al leverbaar in de dodge?)
Aanvulling; zes in lijn van dodge…ipv V6. Iemand al review gelezen?
Dank voor de aanvulling rb
Het is een grote grap daar bij Stellantis, lekker de klant weer laten weg lopen net als toen met de 159 die uit productie ging in 2012 en wachten toen de Giulia in 2016 kwam, te triest voor woorden dit weer, volgens mij is er een spreekwoord gooi nooit je oude schoenen weg voor je nieuwe hebt.
“Een grote grap bij Stellantis”.
En dat zegt??
Club heeft 15 labels,
€175 miljard omzet, €10 miljard winst.
Tis niet voor nix dat ik na 14 jr(!) mijn Ypsilon heb ingeruild. Heb van lieverlee (ruimere bagageruimte) een KIA Niro hybride gekocht. Moet wel n elektrische erin kwijt. Had gehoopt op de Delta, maar dat duurt vreselijk lang. Stellantis is heel verkeerd bezig. Eerst elektrisch, verkoopt niet, dan productie omgooien naar hybride. Ik blijf t nieuws volgen.
Moet elektrische rolstoel erin kwijt.
“Franse ogen” ???
Tavares is Portugees!
Als je leest zie je dat het niet over Tavares gaat 😉
De neus is best geslaagd, de zijkant behoorlijk generiek. Veel zal afhangen van de detaillering en de lijnen die je niet ziet op zo’n tekening. Jammer dat er een Dodge-motor in komt. De Italianen mogen echt niks meer zelf ontwikkelen, alles komt uit Frankrijk en nu de motor uit de VS. De laatste Amerikaanse zescilinder in een Alfa was ook geen succes.
De Italianen mogen echt niks meer zelf? Hè? Waar is dat überhaupt op gebaseerd. Onderbuik of feiten?
Wat een krankzinnige en o zo traditionele vertraging, inderdaad net als bij de Giulia in 2016: 5 jaar na de productiestop in 2011 (of eigenlijk 2010) van de 159. En nu dit weer. De huidige Giulia al bijna volledig gestopt. Idem Stelvio. Het gaat maar door.
En ondertussen geniet ik wel van mijn Alfa’s. Dat moet doorgaan. Niet zoals bij Saab, die nog steeds wordt gemist.
Laat ze eens bij Alpine kijken: de A390 is in 4 jaar uit de grond gestampt. Prachtige bak. Dat moet bij Alfa toch ook kunnen?
Ik heb nu al 2 dagen in Zuid Italië rondgereden. Geen enkele Alfa Romeo Junior gezien!!! Ik begrijp nog steeds niet waarom Alfa Romeo geen onderzoek naar een nieuw model bij bestaande klanten heeft gedaan. Hun voorkeuren en wensen kunnen een wereld van verschil maken met het slagen van een nieuw model.Zij zijn meestal ook de nieuwe klanten.
Geld is er genoeg onder de Italianen, ik zie genoeg Audi en Mercedes rond rijden hier.
Als zelfs de Italianen geen Alfa meer kopen, dan is er toch meer aan de hand!!( teveel Franse onderdelen?🤔)
@Ron, een Audi en Mercedes hebben een veel hoger ‘status’ gehalte dan Alfa Romeo in Italië. Oude Alfa Romeo’s worden in het weekend nog wel van stal gehaald maar de nieuwe generatie Alfa wordt (helaas) zelfs in Italië niet zo goed verkocht.
In Zuid Italië heeft men al heel lang geen geld voor een nieuwe auto. Ongeveer het oudste wagenpark van Europa heb je daar. Sowieso daalt in Italië al jaren het aantal nieuw verkochte auto’s en wacht men steeds langer met inruilen.
Er zijn inderdaad veel oude auto’s.
Maar ook veel nieuwe modellen van 2024-2025 hier in Bari.
Maar op enkele Stelvio en Tonale niks niks nieuws van Alfa Romeo zoals een Junior.Aan het geld ligt het dus niet!
Griekenland heeft het oudste wagenpark in de EU. Er rijden overigens wel nog mooie modellen die tegenwoordig niet meer gemaakt worden. De 156 en 159 zie je er nog. Nederland scoort ook hoog qua leeftijd wagenpark. Maar hier zijn het vooral saaie Dacias of Kias. Zal wel door de idiote BPM komen die geen ander land heeft maar nieuwe leuke benzine auto’s in NL zeer duur maken. In NL wordt vervolgens wel veel geïmporteerd. Dan volgt bij import een naheffing BPM. Eigenlijk niet zo veel anders dan de Trump import tarieven waar onze zogenaamd fantastische politici moord en brand over schreeuwen dat die oneerlijk zijn. Een Mustang in NL zit 50.000 BPM op. Een meter over de grens kost die bijna de helft minder. Welkom in 1 Europa met 1 EU met 1 munt en 1 markt… Niet dus.
Even wat gebeurtenissen uit het verleden..
Alfa Romeo 164 (1987–1998)
Wat er gezegd wordt:
Men verwijt Fiat vaak dat de 164 “te laat” kwam ten opzichte van de concurrentie (zoals de BMW 5-serie E34 en Mercedes W124), en dat de samenwerking in het “Tipo Quattro”-project (met Saab, Fiat en Lancia) nadelig was.
Werkelijke situatie:
Marktcontext: De jaren ‘80 waren een moeilijke tijd voor de Europese auto-industrie. De premium markt was in opkomst, maar Alfa had na overname door Fiat in 1986 tijd nodig om zich te herpositioneren.
Externe factoren: Ontwikkelingen zoals striktere emissie-eisen en veiligheidsregels vertraagden de productie.
Technische uitdagingen: De samenwerking met Saab en Fiat bracht weliswaar synergievoordelen, maar ook vertragingen door aanpassing aan verschillende technische en veiligheidsnormen.
Conclusie: De 164 was juist een relatief succesvolle comeback in het E-segment, ondanks moeilijke timing.
⸻
Alfa Romeo 166 (1998–2007)
Wat er gezegd wordt:
De 166 zou zijn “mislukt” door slechte styling en slechte marketing, en te laat zijn gekomen na de succesvolle 156.
Werkelijke situatie:
Marktverschuivingen: Eind jaren ’90 begon het E-segment langzaam terrein te verliezen aan SUV’s en MPV’s.
Beperkte budgetten: Fiat zat in zwaar weer financieel; Alfa kreeg geen volwaardig ontwikkelbudget zoals BMW of Audi. Dus vol ingezet op de 156.
– Concurrentie: De 166 moest het opnemen tegen veel sterkere merken die aan een opmars bezig waren. Daarbij had Alfa moeite voet aan de grond te krijgen in de VS, wat de schaalbaarheid beperkte.
Conclusie: Niet per se slecht management, maar structureel beperkte middelen en een krimpende markt droegen bij aan de matige ontvangst.
Alfa Romeo 159 (2005–2011)
Wat er gezegd wordt:
De 159 was te zwaar, te duur en kwam te laat na de 156.
Werkelijke situatie:
Opvolging 156: De verwachtingen na de 156 waren torenhoog. De 159 was wel degelijk kwalitatief een stap vooruit, maar had te kampen met:
Een relatief zwaar GM/Fiat-platform dat door GM werd verlaten na de breuk met Fiat in 2005.
Technologische en ontwerpkeuzes gericht op veiligheid en comfort maakten de auto zwaarder en duurder dan concurrenten. Hoewel het verschil met sommige concurrenten niet eens heel groot was. Afhankelijk van de motorisering. .
Conclusie: Geen wanbeheer op voorhand, maar een ongelukkig samenspel van een strategische koerswijziging bij GM/Fiat en een snel veranderende markt.
Alfa Romeo Giulia (2016–heden)
Wat er gezegd wordt:
De Giulia kwam veel te laat en had niet de impact die gehoopt werd.
Werkelijke situatie:
Herstart onder Marchionne: Sergio Marchionne liet het project halverwege resetten omdat hij vond dat het niet goed genoeg was. Dat leidde tot vertraging, maar uiteindelijk ook tot een sterker eindproduct.
Externe druk: De Giulia moest concurreren met de gevestigde orde in een segment dat al sterk aan het krimpen was door de opkomst van SUV’s.
VS-markt: Alfa probeerde opnieuw de VS te veroveren, wat om hele andere homologatie- en marketingaanpakken vroeg.
Conclusie: De vertraging was deels strategisch, deels noodzakelijk voor kwaliteitsredenen. De Giulia werd en wordt nog steeds geprezen om zijn rijdynamiek, maar kwam in een veranderde markt terecht.
Hetzelfde lijkt nu te gebeuren met de Stelvio, sterk veranderende marktomstandigheden, fusie, aangevuld door wispelturige Europese politiek. Nog los van gestegen kosten. Natuurlijk ook: Als er ingezet wordt op een geheel nieuw platform en NOODZAKELIJK op EV’s ben je simpelweg minder flexibel. Daar waar bijvoorbeeld Volvo makkelijker kon terugschakelen op bestaande techniek. Want zij zetten ook vol op EV… uiteindelijk dus niet gebeurd!
De gedachte dat het “altijd mismanagement” is bij Alfa is te kort door de bocht. De realiteit is, zoals zo vaak, genuanceerder:
Externe factoren zoals regelgeving, economische crises en veranderend consumentengedrag spelen een grote rol. Interne factoren zoals wisselende strategieën van Fiat/FCA/Stellantis en beperkte ontwikkelbudgetten hebben hun tol geëist.
Alfa Romeo staat vaak op een kruispunt tussen passie, techniek en commercie en dat maakt het merk kwetsbaar maar ook uniek.
Ja, Bart, leuke uiteenzetting, de feiten kloppen zover ik ze ken. Maar het Calimero-effect druipt er wel van af: Ik ben klein en zij zijn groot.
Ik heb sterk de indruk dat Alfa Romeo nog bestaat door de Alfisti, waaronder ikzelf, en te weinig door de medewerkers van Alfa Romeo. Er is te weinig urgentie en teveel excuses buiten hun eigen context. Wel een Alfa 33 Stradale uitbrengen (supermooi!), maar nooit ook maar een concept van een Giulia SW of (Gran) Coupé gezien. Ze zijn er wel, maar worden niet getoond. Weggemoffeld achter het ego van managers als Tavares en Marchionne. Hoezo commercie, hoezo geld willen verdienen, hoezo klanten behouden als je gaten van 5 jaar laat vallen tussen modellen? Hoezo resourcemanagement of een consistent modellenbeleid?
Ik kijk nog steeds verlekkerd naar een late Mito of Giulietta. Waarom zijn daarvan geen opvolgers, behalve een soort van: de Junior? Je ruikt als liefhebber vooraf het debacle van de Tonale en Junior op een kilometer afstand. Alles raar, net niet. Verkeerde kleuren (Tonale), verkeerde velgen (Junior), .. gelukkig deels makkelijk op te lossen problemen. Maar er is bijv. nog geen fatsoenlijke facelift in zicht van de Tonale. Geen QV-pakket of -lijn , niks. En zo kan ik doorgaan. Waarom die 1.3 PHEV met 280 pk niet in de Giulia? Had 30.000 euro BPM gescheeld in NL. Ik weet wel dat de wereld groter is, maar toch.
Besluit ik met een tip: koop een Tonale 1.3 PHEV ergens in Europa. Met heel weinig km (0-5000 km) kun je leuke exemplaren -full option- vinden onder de 40 mille (nauwelijks BPM bij import). Ruime auto, rijdt best lekker, mooi voor de hele familie. Als tussenoplossing naar hopelijk een mooiere toekomst voor Alfa Romeo. We, Alfisti, blijven hopen.
Ik begrijp ook al die sentimenten wel, ik heb een groot Alfahart, maar probeer het geheel wat te duiden met zoveel mogelijk ratio. Ik zeg ook niet dat altijd de goede keuzes gemaakt zijn, maar soms is wat nuance wel handig.
Calimero effect was geen keuze danwel excuus als zodanig. Maar een feitelijke constatering. Alfa WAS klein en Alfa IS klein. Zolang ik Alfa rijd (mijn hele leven) en de jaren dat ik er gewerkt heb stond 1 situatie altijd als een paal boven water: beperkte middelen. En daarmee wisten toch ook wel razend leuke auto’s te bouwen!
Een Italiaanse groot, en ook kritisch Alfa-man schreef recent een heel epistel op een Italiaanse website. Met een aantal interessante opmerkingen, hier een vrij “citaat” van één daarvan: – Wie zijn de Alfisti die bijvoorbeeld Giulia (RWD) eisten? Ze werden namelijk op hun wenken bediend! Maar ze kochten hem niet. Waarom: omdat veel een oude 75 hebben, een Mito rijden of een 156 van €1500,-…
Veel Alfisti hebben wat met oude, klassieke auto’s en per definitie veel minder (niets?) met moderne auto’s ongeacht het merk.
Giulia SW, interessant en steeds terugkomend: ten tijde van de ontwikkeling daalde de verkoop daarvaan significant, ten gunste van de SUV. Jaguar (ook een klein merk en inmiddels op sterven na dood) worstelde met hetzelfde, dat vergeten velen. Ford worstelde eveneens met de Mondeo, ook daar ontstond tijdelijk een leegte/stilstand omdat ze niet goed wisten wat ze er mee aan moesten! Een auto ontwikkelen kost vele, vele miljarden. Er waren gewoon niet de miljarden om én een Giulia én een SW én een Stelvio te ontwikkelen. En van een Giulia sedan “even” een een SW maken, zo werkt dat niet.
Tavares en Marchionne zijn onvergelijkbaar.
Opvolger MiTo: 3 deurs hatchback was dood. Geen nieuw platform beschikbaar.
Giulietta: Er was al geen geld voor grote updates, geen nieuw platform beschikbaar. Maar was desondanks best succesvol en nu als gebruikte auto nog steeds gewild. Omdat het een prima kar is. Liep uit op het moment dat de fusie zich voorzichtig aandiende, maar er was zoals gezegd geen gedeeld platform beschikbaar.
Tonale: debacle ja, door aanstaande fusie in een groot vacuüm gekomen van een 2 tal jaren? (corrigeer me) . Imparato heeft getracht de schade te beperken en mogelijke verbeteringen doorgevoerd. Maar de basis was al niet top door een niet te best onderstel. Tonale is oud FCA product, dat wordt niet meer wat. Gisteren nog even de Moose-test gekeken op YouTube, om te janken voor een Alfa. Word gesuggereerd dat eind van het jaar wel degelijk een grote update komt. Dan misschien ook maar een nieuwe naam…
Die PHEV niet in een Giulia…? blij dat het niet gedaan is. Ik zou ‘m nooit op mijn verlanglijstje zetten. Voor de eerste zakelijk, lage bijtellingsgeile rijder in Nederland misschien nog wel, maar wie koopt ‘m gebruikt na 3, 4 jaar? Engine swap nu is ook wat anders dan destijds een van Nord motor wisselen. Nederlandse markt is oninteressant, juist vanwege de BPM en een door de overheid gestuurde markt.
Junior: orders overstijgen vooralsnog de verwachtingen. Ook niet Alfisti kopen die! Dat is nu nét wat ze nodig hebben om levensvatbaar te zijn.
Die 33 stradale snap ik wel. De technische basis lag er al en wordt extern gebouwd.
Dan hebben we het er nu vooral op product-niveau gehad. Welke rol hebben importeurs en dealers gespeeld in het doen slagen van het merk als zodanig…? (nog los van de verschuivingen die nu plaatsvinden, overal, bij heel veel merken: dat is ook van alle tijden.) Dealers geven ook vaak de importeur de schuld maar kijken ook niet altijd in de spiegel. En dealer zij van alleen Alfa? Onhaalbaar. Maar of nu veel voormalig PSA en Opel gerelateerde dealerschappen de merkwaarde van Alfa snappen? Een aantal wil er wel degelijk wat van maken…
@Bart Ik beantwoord je laatste reactie van vandaag (hieronder, maar daar zit de beantwoord-knop niet op). Leuk te lezen dat je zo dicht bij het vuur hebt gezeten. Toch een paar reacties zover mijn kennis en inzicht gaat:
Alfa Romeo heeft zich ongetwijfeld te vaak door sentimenten laten leiden, maar dan steekt de marketeer zijn thermometer op de onjuiste plek en onvoldoende diep in de markt. Ik denk bijvoorbeeld aan de handbak voor de Giulia. Verloren geld.
De SW kwam niet uit de lucht vallen, na de 156 SW (+Crosswagon) en de 159 SW, en eigenlijk daarvoor al de 33 SW, was er gewoon een groep cliënten die een station wilden. En Alfa heeft gegokt dat die klanten van een SW over zouden stappen op een SUV: de Stelvio. Ongetwijfeld zijn er een aantal overgestapt, maar de aanzwellende roep om een SW was bijna oorverdovend. Ondertussen rijden er massa’s V60’s, 3-series en C-klassen in hetzelfde segment van stationwagens. Naast hun midsize-SUV’s zoals de XC60’s, X3’s en GLC’s.
Tavares is geen Marchionne inderdaad, maar hun voorgewende liefde voor auto’s wissel(d)en zij moeiteloos met geld. Het beleid van Stellantis is tenenkrommend, zeker richting de Italiaanse merken. Al was de liefde vanuit Marchionne richting Italië vaak in woord, maar niet in daad.
Waarom geen kleine Alfa op de 500e bouwen? Die wordt nu ook hybride, dus dat lag zelfs voor de hand. Bovendien, andere weg, de Ypsilon kan wel (segment gestegen), dus had een MiTo-opvolger ook gekund.
Tonale een andere naam en update. Goed idee. De ’teennagel’ was geen goed idee, maar ik ben altijd wel positief over een kleine aanpassing zoals ooit voor de 155 (fase 1 naar fase 2): breder plus retouches.
De PHEV had er wel moeten komen. Plugin, niet zoals de 2.0 Hybrid in de Maserati Ghibli. Je ziet dat die hartstikke goed verkocht zijn bij andere merken en je trekt nieuwe klanten. Overigens vind ik jouw vergelijking met Jaguar wel treffend, maar Jaguar heeft volgens mij niet zo’n trouwe fanbase als Alfa. Hun SW-modellen waren ook marginaal (X-type, XF/XE). Hun kwaliteitsproblemen groot, niks liep meer goed bij Jaguar.
De wereld van dealers en importeurs is mij achter de schermen nauwelijks bekend. Vreemd is het soms wel, zoals ik pas 2 dealers van Alfa Romeo naast elkaar zag. Of je ziet ze nooit of ze zitten naast elkaar. Vreemd.
Hopelijk komt het goed met Alfa Romeo, want weinig bestuurders van merken steken naar elkaar de duim op. Tussen Alfa-bestuurders gebeurt dat heel regelmatig. Alfa’s maken het straatbeeld mooier. Groet.
Domani domani
Persoonlijk vind ik het vooral jammer dat 3 van de 4 Alfa modellen SUVs zijn. Een SUV rijden voelt toch gewoon anders dan een coupe, sportsedan of een hot Hatch. De geschiedenis van Alfa ligt juist in coupes, cabrios, hatchbacks en sportsedans. Dat je tegenwoordig een SUV in je gamma wilt snap ik wel. Maar 3 van de 4… Van de schetsen van de nieuwe Stelvio word ik niet warm. Lijkt niet veel beter te worden dan de Junior.
@Rob, we kunnen samen een mooi boek schrijven. Over inzichten, visie, met analyses, de feiten, de fouten de onderbuik, de kansen en de hoop. Doen!? 😉😊
Ja, mooie opbouw😎 Historie, debacles en dubieuze keuzes hoort hierbij. En een heleboel bronnen. Plus de sprookjesachtige wereld voor de schermen (autobladen) en de harde(re) achterzijde. Ophangen aan Alfa Romeo, met genoeg uitstapjes naar andere merken. Maserati, Saab, Jaguar. Misschien naamgenoot en schrijver Bart Lenaerts eens vragen voor zo’n boek.
Lees overal (italiaanse fora o.a. Autopareri) dat de ontwikkeling van de nieuwe Stelvio en Giulia on-hold staan. Willen deze pas uitbrengen als ze een hybride (ontwikkeling hiervan schijnt nog niet begonnen te zijn) kunnen leveren; niet voor 2027. Giulia zou wellicht helemaal van het toneel verdwijnen.
Het zijn ongelooflijk onwaarachtige berichten. Maar niet de eerste keer in de geschiedenis van Alfa. Het zou diep triest zijn als de Giulia niet wordt gepresenteerd conform planning.
Echter, door de structurele traagheid bij Alfa in het ontwikkeltraject raken uitgangspunten achterhaald. Dit is waarschijnlijk bij de SW gebeurd van de huidige Giulia: bij de geplande datum (2011) was de SW nog voldoende aantrekkelijk. Na 5 jaar vertraging en de opkomst van de SUV krijg je nieuwe marktinformatie, maar geen nieuw model. Dus kap je ermee (zeer tegen de zin van de Alfisti). Volgens mij gebeurt dit nu weer. Eerst met de aandrijflijn (EV) en er zal vast ook discussie zijn door de matige ontvangst van de Junior (design!)
Kortom, de mate van succes van Alfa zou wel eens heel sterk kunnen afhangen van de bedrijfscultuur bij Alfa Romeo. Wordt er wel hard genoeg, gericht en efficiënt gewerkt? Die vraag dient Alfa Romeo op heel korte termijn te beantwoorden.
Vanmorgen het item Alfa 156 SportsWagon gezien bij Sjoerds Weetjes op YouTube (AV). Hoe die variant het succes was van de 156: 70% werd als SW verkocht, terwijl deze variant pas in 2000 ipv 1998 in de showroom kwam. De directie wilde niet, de ontwerpafdeling heeft moeten leuren met het idee. Een megasucces. Hoe kan dat toch bij zo’n merk?
Noot: van de 159 was 40% een SportsWagon wereldwijd en in Nederland 64%.