“FGA toont geen enkele interesse in Termini Imerese”

Dat is het zware oordeel dat momenteel aan de FGA top kleeft sinds het overleg van afgelopen vrijdag.

De beschuldiging gaat nu zelfs verder dan de grens van autoproductie. Turijn zou nu slechts minimaal mee willen denken als het gaat om de toekomst van de fabriek na 2011. Door deze radicale ‘afwenteling’ van ‘moeder Fiat’ in het vooruitzicht, zou de regering met behulp van het nationale onderzoeksbureau ‘Invitalia’, zoveel mogelijk nieuwe investeerders onder de loep willen nemen. Invitalia onderzoekt niet alleen mogelijke plannen voor de fabriek zelf, maar ook de revitalisering van de omliggende industrie in de regio.

Deze harde realiteit was de sfeer waarin vrijdag een zoveelste bespreking in Rome werd beëindigd in aanwezigheid van afgevaardigden van de regering, van Fiat, Invitalia en de burgemeerster van Termini Imerese. FGA gaf aan wel mee te willen werken in de zoektocht naar een nieuw industrieel plan voor Termini Imerese. Maar die inzet zal dus geen zoden aan de dijk zetten als het gaat om de eis voor Termini. FGA geeft geen enkele garantie. De volgende bespreking over dit heikele punt zal 5 maart worden gehouden. Exact een maand na de laatste bespreking.  

Werknemers en bonden hebben sinds eind vorige week een fikse kater overgehouden en verliezen langzaam hun strijdlust. Het voelt als vechten tegen de bierkaai. Volgens Uilm secretaris Vincenzo Comella heeft dat alles te maken met het feit dat regering en fabrikant alleen elkaars belangen behartigen. De bonden gaan zich nu daarom hergroeperen voor overleg in de havenstad zelf. Werknemers uit Napels en Sicilië zullen opnieuw de messen slijpen om voor hun baan op te komen. Toch lijken de acties die nu gaan komen op wanhoopsoffensieven. Ondanks dat de lokale Siciliaanse regering momenteel een toezegging doet van 350 miljoen euro om de autoproductie te redden, en men zegt dat Fiat nog steeds haar plannen zal moeten herzien, beseffen steeds meer mensen dat men vooral moet aandringen op garanties op werk en pensioenen in het algemeen. Met of zonder Fiat.      

De Italiaanse democratie en overlegmodellen zijn bij dit alles natuurlijk vooral nogal patriarchaal van karakter. Uiteindelijk wordt ondanks de vrijheid van meningsuiting middels protesten, de beslissing ver van de hard werkende burger genomen en is recht maar een relatief begrip. Met als gevolg dat met de nodige dramatiek, bijvoorbeeld zelfs de kerk van Termini Imerese een smeekbede richt aan de familie Agnelli. Alsof het geweten van de familie volgens middeleeuwse wetten nog zou kunnen bezwijken onder de  gewetensvragen van de kerk, om vervolgens toch nog iets te kunnen betekenen voor het lot van de fabriek. Maar Sergio Marchionne is een realist en heeft geen boodschap aan eventuele dramatische heiligverklaringen. Hij benadrukt dan ook dat de schuldvraag niet ligt bij de werknemers, lokale instituten en andere partijen, maar dat de oorzaak ligt bij nalatigheid uit een ver verleden. Fiat kwam eind jaren ’70 weliswaar als redder naar Sicilië, maar Fiat is vooral vandaag een zelfstandig bedrijf met een eigen koers, dat handelt naar eigen vermogen. De kunstmatige balans die er was, kan en wil de fabrikant niet langer in stand houden.