Componentencrisis raakt Ducato-productie in Atessa hard
Productie omlaag in plaats van omhoog.
Het succes van de FIAT Ducato kent bijna geen onderbreking en met de toevoeging van equivalenten van Opel en zelfs Toyota vanaf 2024, lijkt dat perspectief enkel rooskleuriger te worden. Atessa kan enkel uitzien naar productietoename op papier, maar de werkelijkheid is een stuk weerbarstiger en symptomatisch voor de gehele auto-industrie op dit moment. De geopolitieke ontwikkelingen zorgen voor een flink afhankelijkheidsprobleem. De productie van lichte bedrijfswagens in Italië blijkt zeer vatbaar voor deze stagnatie. Bonden roepen nu steeds harder om een meer proactieve houding van de fabrikant in plaats van een afwachtende. Stellantis zegt zelf dat 2023 het moeilijkste jaar wordt en dat men daarna rekent op verbetering. Italiaanse bonden noemen dat geen geruststelling. De grote toeleveringsindustrie in Abruzzo staat onder hoge druk en daarmee staan duizenden banen theoretisch op de tocht.
Afhankelijkheid als grootste probleem.
Ook al spreekt men nu over het dieptepunt, inflatie en gebrek aan chips zal naar verwachting minimaal tot 2026 een voelbaar probleem blijven. Volgens de vakbondsbaas Nicola Manzi van de UILM in Abruzzo, kan Stellantis als de vierde producent van voertuigen wereldwijd, daarom niet simpelweg angstvallig naar productie in Azië blijven kijken. Men zou beter kunnen investeren in producenten die hier reeds zijn. In Italië worden bijvoorbeeld bij LFoundry te Avezzano (wat ook in Abruzzo ligt) bijvoorbeeld halfgeleiders gefabriceerd. Frankrijk, Duitsland en Nederland hebben ook lokale productie in huis. Dat de productie van lichte bedrijfswagens in Atessa zo nu en dan zelfs tot stilstand komt is economisch zeer schadelijk, aldus Manzi. Het is zaak om de afhankelijkheid van Aziatische producenten juist nu zoveel mogelijk actief af te bouwen. Op dit moment heeft 80% van de leveranciers van chips z’n hoofdkantoor buiten de EU, terwijl Ursula von der Leyen vorig jaar tijdens de Digital Summit in Estland, nog stelde dat de moderne economie simpelweg niet zonder deze componenten kán. De bonden en lokale overheid sturen daarom bij de fabrikant zoveel ze kunnen aan op concrete stappen op een herziening van de toelevering.